O tym, jak moje narodziny pokolorowały Świat

Kiedy byłam mała, wyobrażałam sobie, że moja mama urodziła się w czasach, gdzie wszystko było czarno-białe. A to przez to, że oglądałam dużo jej starych, już trochę wyblakłych zdjęć. Wydawało mi się, że cały świat naprawdę był wtedy dwukolorowy, smutny i ponury, a nabrał kolorów …

Miraż

Ten moment, kiedy któregoś dnia otwierasz oczy i w końcu wszystko staje się jasne. Wszystko, co miałaś okazje poznać, okazało się fałszem. Nagle masz wrażenie, że wszystko się zawaliło, a ty nie potrafisz się odnaleźć w tym gruzowisku. Miało ci to otworzyć oczy, ale jednak …

Straszny cień

Boimy się siebie nawzajem. Uśmiechu. Spojrzenia. Uczucia. Zasłaniamy się przestrzenią osobistą, dawnymi zranieniami i własną indywidualnością. Nie ma w nas prawdy. Jest jedynie kłamstwo rzucające cień na to, kim tak naprawdę jesteśmy. Skąd bierze się ten lęk? Z braku akceptacji samego siebie. Zawsze przecież znajdzie …

Zobaczyć niewidzialne

Skok na bungee. Oświadczyny. Przyznanie się do błędu i przeproszenie. Podejście do egzaminu. Stanięcie w obronie słabszego. Wszystkie te czynności potrzebują jednego zasadniczego czynnika, bez którego żadna z powyższych rzeczy nie jest możliwa — odwaga. Nie każdy ją ma, lecz każdy chciałby. Ja już wiem, …

Banalny problem

Ciągle szukamy sobie wypełniaczy czasu. Przed jednym z nich teraz właśnie siedzisz i wlepiasz w niego oczy. Jeśli nie chce Ci się czytać tego tekstu i robisz to zupełnie odruchowo, wyłącz komputer, zablokuj telefon i zrób coś ze sobą. Jak to, nie wiesz co? Tu …

Samotny tłum

Gdyby człowiek nie był istotą społeczną, problem samotności całkowicie by się rozwiązał. Niestety potrzebujemy ludzi i to najlepiej takich, którzy nas zrozumieją. Ważne jest dla nas, aby mieć choć jednego przyjaciela, który będzie przy nas, kiedy będziemy go potrzebować. Rodzinę, aby czuć się jej członkiem …

Więźniowie codzienności

Kiedy było się dzieckiem, wszystko było dłuższe. Trwało tak, jakby miało się nie kończyć. Zwykły spacer okazywał się przygodą, dzięki której można było uratować świat. Beztroskie odkrywanie. Nawet otarte kolano, było okazją do nowego doświadczenia i nie oznaczało smutku. Wiadomo, wraz z upływem czasu, przyzwyczajamy …

Fikcja zmieszana z rzeczywistością

Stoję, otacza mnie wielka przestrzeń, a ja czuję się jak małe dziecko. Z jedną różnicą — małe dzieci nie odczuwają takiego przerażenia. Moje nogi drżą tak, że poruszają wszystkim, co znajduje się wokół mnie. Oddech przyspiesza z każdym kolejnym, szybszym uderzeniem serca. Dłonie mam zimne, …

Świąteczny ból głowy

Wigilia. 24 grudnia. Dwunasta w nocy. Gorączka przygotowań nie daje spać. Wyglądam przez okno, gdzie po jezdni wplątana w wietrzny wir, kręci się plastikowa reklamówka. Wszyscy już śpią.W oknach widzę pogaszone światła. Jedynie świąteczne lampki dają złudzenie obecności kogoś, kto jeszcze nie śpi. I tak …

Poetycka pustka

Powiem szczerze, że ostatnio wena mnie opuściła. Tyle dzieje się wokół mnie, ale nic nie przykuwa mojej uwagi na tyle, żeby urodziło się z tego coś konkretnego. Poza tym czuję w sobie jakąś pustkę. Pewnie brzmi to poetycko i w ogóle, ale nie mam co …